Sikornik – jedna z najmłodszych dzielnic Gliwic

Sikornik to jedno z najmłodszych dzielnic Gliwic, a początki osiedla sięgają lat 60.

Sikornik został wybudowany na terenie dawnej wsi Trynek. Miasto potrzebowało nowe lokale dla ciągle powiększającego się miasta. W latach 1960-1978 wybudowano około 5 tysięcy mieszkań. Osiedle miało stać się “wielkim zespołem mieszkaniowym” na 20 tysięcy mieszkańców. Sikornik miał być przykładem “prawomyślnie socjalistycznego” osiedla. Dla nowych lokatorów zapewniono przychodnie zdrowia, szkoły, przedszkole i żłobek. 

W latach 60. pierwsi mieszkańcy musieli się zmagać z licznymi problemami. W maju 1967 roku Nowiny Gliwickie pisały: “Na osiedlu nie ma ani jednego sklepu i punktu usługowego, właściwie poza jednym autobusem nie ma żadnej komunikacji z centrum. (…) Brakuje znaków drogowych na ulicach. Jest natomiast dużo błota, gdyż źle położono chodniki.” 22 lipca tego samego roku otwarto ulice Czapli łączącą osiedle z centrum, gdzie umieszczono główny przystanek autobusowy. W listopadzie 1967 na Sikornik przybył I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR Edward Gierek na uroczyste otwarcie Domu Emerytowanego Nauczyciela. W 1968 roku świętowano oddanie 28 bloku mieszkalnego, a także oddano szkołę podstawową nr 41, mimo że część budynku była wciąż w stanie surowym.

Przed rozpoczęciem budowy Sikornik na terenie osiedla wycięto prawie wszystkie drzewa. W początkowych latach mieszkańcy podobni ustawiali się w kolejce z psami do tych kilku drzew. Dopiero  w czasie rozwoju osiedla posadzono szpalery topól. Sadzili je w czynie społecznym pracownicy gliwickich zakładów pracy, m.in. Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach.

W grudniu 1974 ogłoszono zakończenie prac budowlanych. Nie przewidywano budowy kościoła na terenie Sikornika, mimo, że starania o budowę świątyni rozpoczęto niedługo po przybyciu pierwszych lokatorów. Mieszkańcy liczyli na liberalizację stanowiska władz, jednak pozwolenie na budowę złożone w 1977 zostało rozpatrzone odmownie. W kwietniu 1978 roku zastępca Naczelnika wydziału IV SB podjął decyzję o założeniu sprawy o kryptonimie “Sikornik”, która miała uniemożliwić powstania kościoła. Służba Bezpieczeństwa próbowała spacyfikować najbardziej aktywnych wiernych. Dopiero po pielgrzymce Jana Pawła II do Polski, w 1978 roku wojewoda katowicki podpisał zgodę na powstanie kościoła. Trzy lata później rozpoczęła się budowa, która trwała aż do 1988 roku.

Źródło:

Bogusław Tracz, Trzecia dekada. Gliwice 1971–1981, Katowice 2009

Bogusław tracz, Ułamki miasta, Gliwice, 2011

gliwiczanie.pl