Zwycięska praca dyplomowa o Gliwicach

Prezydent miasta nagrodził absolwentów uczelni wyższych za najlepszą pracę dyplomową dotyczącą Gliwic. W tym roku pierwszą nagrodę otrzymała Marlena Kulisa za pracę magisterską „Teoria miasta zwartego w projekcie przekształceń Śródmieścia Gliwic” przygotowaną pod kierunkiem dr hab. Agaty Twardoch.

W 2020 roku Adam Neumann nagrodził autorów dwóch dyplomów i wyróżnił pracę trzech osób. Wszyscy laureaci zaproponowali ciekawe projekty architektoniczne lub urbanistyczne związane z Gliwicami. Wielu studentów zainspirowało się tematem naszego miasta w swoich pracach dyplomowych. Konkurs ten ma już wieloletnią tradycję i cieszy się dużym zainteresowaniem.

W tym roku 14 grudnia w Urzędzie Miejskim przyznano nagrody laureatom, którzy w całości byli absolwentami Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej. Pierwszą nagrodę otrzymała Marlena Kulisa za pracę magisterską „Teoria miasta zwartego w projekcie przekształceń Śródmieścia Gliwic” przygotowaną pod kierunkiem dr hab. Agaty Twardoch. Tomasz Węgrzyn za pracę inżynierską „Marina Gliwice – Centrum Turystyki i Edukacji Wodnej” otrzymał II nagrodę. W gronie wyróżnionych znalazł się Dawid Krzeszowiec z pracą inżynierską „Crystal Cube. Dom kultury na miejscu spalonej synagogi w Gliwicach”

Laureatka I nagrody, Marlena Kulisa podkreśla – Fascynuje mnie temat rozwoju miasta, jego przemian, rewitalizacji. Mamy w Gliwicach wielu architektów z Politechniki Śląskiej i mam nadzieję, że nasze pomysły będą inspiracją dla osób, które podejmują decyzje w mieście,

Wszystkim nagrodzonym serdecznie gratulujemy! Mamy nadzieję, że zwycięskie prace dyplomowe posłużą za inspirację dla miejskich urzędników.

Oto szczegóły dotyczące zwycięskiej pracy dyplomowej:

Przedmiotem pracy jest teoria miasta zwartego oraz możliwość realizacji jej założeń w projekcie przekształceń Śródmieścia Gliwic. Praca ma na celu ukazanie wielości luk oraz niezagospodarowanych terenów oraz zwrócenie uwagi na potrzebę dogęszczania i restrukturyzacji terenów już zurbanizowanych.

W rozdziale pierwszym przedstawiono zjawisko niekontrolowanego
rozlewania zabudowy oraz jego wpływu na śródmieście miasta. Opisano również teorię miasta zwartego i wyszczególniono jej główne założenia. Rozdział drugi zawiera analizę programów rewitalizacji, podczas których realizowane były inwestycje, składające się na realizację postulatów miasta zwartego. Podsumowanie oraz wytyczne projektowe z części badawczej, zawarto w rozdziale trzecim.

Część projektowa, została opisana w rozdziale czwartym. Wybrany obszar opracowania to Śródmieście Gliwic. Przeprowadzono analizy i badania in situ, które pozwoliły zdiagnozować problemy i wyznaczyć obszary kryzysowe. Następnie sporządzono projekt przekształceń, dotyczący zabudowy, komunikacji i przestrzeni publicznych. Na zakończenie przygotowano projekty mikrointerwencji, pokazujące możliwości ich realizacji.

Zjawisko decentralizacji i rozprzestrzeniania się miast, doprowadziło do naukowej i politycznej dyskusji oraz poszukiwania zrównoważonej formy przestrzennej miasta, a także sposobu na lepsze wykorzystanie terenów śródmiejskich i nakierowanie rozwoju „do wewnątrz”. Jako alternatywa dla zauważonych zjawisk rozpraszania zabudowy, postała koncepcja miasta zwartego (ang. compact city), nazywana również miastem krótkich odległości (ang. city of short distance). Same zwarte miasta występowały jednak dużo wcześniej. Typowym przykładem są grody, a później miasta średniowieczne z charakterystycznym układem centralnym, otoczonymi murami obronnymi, które wyraźnie wyznaczały ich granice.

Podstawowe elementy miasta zwartego to:

1. Kontrolowany rozwój miast poprzez wyznaczenie granic rozwoju urbanistycznego, ograniczenie zabudowy do mniejszego obszaru.
2. Maksymalne wykorzystanie terenów już zurbanizowanych, zanim sięgnie się po nowe działki.
3. Dostosowanie gęstości i intensywności zabudowy do charakteru urbanizacji.
4. Inwestycja w zasoby mieszkaniowe. Zachęcenie mieszkańców do osiedlaniu na terenach już zurbanizowanych.
5. Zróżnicowanie funkcji (mixed use) umożliwiające realizację podstawowych potrzeb w ramach dzielnicy lub osiedla.
6. Zrównoważona komunikacja – obsługa transportem zbiorowym wszystkich dzielnic i osiedli, promowanie komunikacji rowerowej i pieszej oraz ograniczenie konieczności używania samochodów.
7. Atrakcyjne przestrzenie publiczne, inicjujące kontakty społeczne.
8. Ekonomiczne planowanie i prowadzenie sieci energetycznych wodnych i kanalizacyjnych najkrótszą drogą i przez możliwie jak najwięcej punktów.

Poniżej prezentujemy plansze będące integralną częścią pracy dyplomowej “Teoria miasta zwartego w projekcie przekształceń śródmieścia Gliwic”: